حس وجود تو ...

امروز یه حس عجیب و غریبی درونم دارم

نمیدونم با اینکه اصلا قصد دعوت کردنت رو نداشتیم و بابایی هنوز راضی نیست و منتظر

خوب شدن شرایط زندگیمونیم حس میکنم توی وجودمی

توهمه ؟؟؟ معلومه که یه توهمه ... اخه ما خیلی مواظب بودیم و اصلا امکان نداره که تورو داشته باشم

ولی حسی که امروز تو وجودم دارم یه جوریه ... احساس سرگیجه احساس بی حالی و حتی اینکه نفسهام

کند و کندتر شده ... نفس کشیدن امروز برام خیلی سخته خیلی ...

نمیدونم چرا قلبم اینجوری به شماره افتاده ...

نمیدونم چرا اینجوری نفس نفس میزنم ...

حتی نمیدونم چرا با اینکه امروز صبح امیرم قبل از اومدنم سر کار برام نسکافه درست کرده بود و خوردم

اینجور بیحال و خواب  الود و کسلم ...

اصلا حتی نمیدونم چرا اینارو اینجا دارم مینویسم اینا که اصلا دلیل بودن تو نمیشه ...

چرا اینقدر دوست دارم تورو داشته باشم ؟؟؟

چرا اینقدر تشنه ی وجود توام مامانی ...

اینقدر تشنه ام که این حس ها و ین فکرا درست مثل سرابیه که یه ادم تشنه همیشه جلوش میبینه

خدایا یعنی این نی نی میخواد مارو غافلگیر کنه؟؟؟

خداکنه که باشی خداکنه که داشته باشمت ...

مامانی هر وقت بیای قدمت روی جشم ماست چه وقتی که خودمون تصمیم بگیریم و دعوتت کنیم و

چه وقتی خیلی یهویی تو دلم جا بگیری و با این حسایی که نمیدونم توهمه یا واقعیت داره

مارو حسابی غافلگیر کنی ...

تو هنوز نیومده تمام زندگیه منی البته بعد از بابا امیرت ها

اخه بابا امیرت تمام نفس و بود و نبود منه